Tja, het is al weer 6 november 2021. De tijd vliegt en Corona gaat ons niet meer verlaten. In Glasgow zitten allemaal belangrijke politici bij elkaar om zich op onze kosten te feteren en allerlei plannen te maken om het milieu te redden en het zodanig te formuleren dat ze zich er wel weer onderuit kunnen kletsen. Ja ja als je een dagje ouder wordt dan ga je de patronen herkennen. De aarde is de Titanic en in Glasgow zetelt het orkest. Oke oke, ik drijf weer een beetje door. Nu maar even een ander onderwerp.

Handje handje, neusje neusje. Nee dit is niet het begin van een kinderliedje op de kleuterschool maar het mantra van onze rijinstructeur Leo die ons uitstekend heeft voorbereid op het rijexamen voor het groot rijbewijs (tot 7000 kg). Een rijexamen doen begint bij een veelvoud van ezelsbruggetjes leren. Handje handje neusje neusje heeft betrekking op hoe je je portier vasthoudt bij het openen en het kijken of er verkeer is waar je rekening mee moet houden bij het stappen. Daarnaast “lijntjes zijn voor de kleintjes” ook hier kun je denken dat het over heel iets anders gaat met die lijntjes, maar niets is minder waar. Het heeft te maken met de verdrijvingsvlakken bij het voorsorteren om bijvoorbeeld af te slaan. Ik ga het verder niet uitleggen maar je moet het zien.

Steevast als ik vroeg bij een rotonde “welke kant uit” dan was het “Bij geen gehoor rechtdoor”. Ik moet zeggen het blijft wel hangen op deze manier. Leo was echt een kanjer voor ons. We hebben veel gelachen maar ook veel geleerd. Uiteindelijk was het twee weken terug zover. We moesten afrijden… ’s Morgens eerst nog even allebei een uurtje lessen en dan examen. Het examen duurt 1,5 uur en je begint met het doornemen van de papieren. Je moet vragen beantwoorden over het laadvermogen, de APK keuring en in mijn geval ook het één en ander over de maximale belasting van de assen. Na het instappen moet je aangeven hoe je tachograaf moet bedienen. Antoinette ging als eerste afrijden wat betekende dat ik me nog grofweg een uur of twee zenuwachtig kon maken met allerlei visioenen over war er mis kon gaan. Het positieve nieuws was dat ik bij terugkomst hoorde en zag dat Antoinette geslaagd was. Het ging kl,,te zei ze maar het papiertje was binnen. Nu is Antoinette een natuurtalent gebleken en ze heeft zelfs een lesje gedaan in de heeeeleee grote Daf van 15 ton. Rustig rijdend door het centrum van Hoofddorp en achteruit inparkerend bij terugkomst. Een volgend papiertje staat op het wensenlijstje :-) . Mij ging het allemaal wat minder makkelijk af met een regelmatig mopperende Leo tot gevolg. Wat ik maar niet tegen Leo heb gezegd is dat ik mijn rijbewijs ooit in Salt Lake City USA heb gehaald wat ongeveer gelijk staat uit het halen van je rijbewijs uit een kauwgumballen automaat. Tijd voor mijn examen…… klappertandend ingestapt en een hele aardige instructeur naast me. Hij begon gelijk over het nieuwe rijden en het gebruik van de cruise control….. De cruise control? Heeft dit apparaat er één dan? Echt geen idee, maar uiteindelijk was het geen probleem. Het was ons niet uitgelegd. Het rijden ging redelijk. We reden in onze lesvrachtwagen en die schakelt echt heel erg slecht. Regelmatig ben je met die pook aan het roeren en dan moet je maar gokken in welke versnelling je zit. De examinator was vooral bezig mij rustig te houden en minder zenuwachtig te maken. Vervolgens stuurt hij me in Amsterdam Sloten een woonwijk in en zegt “oeps fout gereden” Nu moet je hem maar even keren. Ik stap even uit om te kijken hoe je dat doet pffff. Maar dat ging dus echt heel goed. Na nog een stuk snelweg en wat bochtenwerk mocht ik terug naar de startlocatie. Bij het uitstappen zei hij “ik zal het maar gelijk zeggen, maar je bent geslaagd hoor…” De rest heb ik eerlijk gezegd niet meer gehoord. Maar ja we hebben nu allebei wel dat papiertje en we mogen nu in hele grote en zware campers rijden. Het maximum gewicht van onze Hymer is inmiddels aangepast en we hebben het nieuwe kentekenbewijs binnen. Hop Hop gas derop nu dus.

De maand oktober was een maand waarin alles z on beetje bi elkaar kwam. We begonnen op 1 oktober met de mooie herdenkingsbijeenkomst voor mijn ouders. Het was heel fijn om alle lieve vrienden en familie bijelkaar te zien. Ik was de week daarna wel redelijk uitgeput qua emoties. Onbewust heb ik er enorm tegenop gezien denk ik achteraf. Daarna begon het lessen. Een keer op vrijdag en vervolgens een aantal zaterdagen. Ondertussen hebben we al veel eerder dit jaar een andere vloer voor ons appartement gekocht. De huidige vloer was beschadigd en had ook een aantal vieze plekken veroorzaakt door onze vorig jaar overleden teckel Django. Een nieuwe vloer door het hele huis. Bi elkaar dus net geen 100m2. Die oude vloer moest er dus ook nog uit en vervolgens nog afgevoerd worden. Dit zou vlak na het rijexamen gaan gebeuren. De meubelen kunnen niet allemaal het huis uit maar die moest ik dan gewoon even aan de kant schuiven…

opruimen na de klus

De nieuwe vloer en opgeruimd!

Nu hoor ik mezelf dat zeggen… .. Maar even aan de kant? Alles moest dus leeg en dan vervolgens heen en weer schuiven. In no time was ons huis z on klere zooi dat het vrijwel onbewoonbaar was. Gelukkig hebben we een huis op wielen en die hebben we dus maar even in Noordwijkerhout op een camperplaats gezet en zijn we van daar uit ook naar werk gegaan etc. Eigenlijk stonden we daar super en dat bewijst maar weer dat je niet zoveel ruimte nodig hebt. Ons lukt het prima zo in de camper.

Terwijl de vloer door onze vaste legger Arie werd gelegd ben ik begonnen om in mn eentje de oude vloer af te voeren. Oef dat was een klus. Ik heb nog steeds last van mijn handen van het vasthouden van de planken. Uiteindelijk heb ik met een bestelbus 3 ritjes naar het grofvuil moeten maken met als gevolg dat ik de laatste keer niet meer de gemeente werf op mocht omdat ze mij verdachten van het bedrijfsmatig afvoeren van vuil. Na een interventie van Antoinette die inmiddels weet hoe je dit aan moet pakken bij de gemeente mochten we ik het als nog afvoeren. De afgelopen week is Antoinette met Nettie nog twee dagen bezig geweest om de boel schoon te maken. Echt super dankbaar zijn we voor de hulp van Nettie. Echt top om hulp te krijgen bij deze klus. Inmiddels is het bijna gereed. Ik moet alleen nog een paar plinten schuren en verven. Daar ga ik komende week mee verder.

Dit weekend zijn we echter even lekker met de camper op pad gegaan. We staan in Beekbergen op de camperplaats van Het Liederholt. Een camping met een gerenommeerd restaurant erbij. De Liederhoeve. Hier hadden ze een vijf gangen wild diner met live muziek georganiseerd dit weekend en wij hebben daar echt even zitten genieten en ook vandaag heerlijk gerelaxt. Wel nog ff 35 km gefietst en wat gewandeld maar ook voor het eerst sinds maanden weer eens naar een goede film om Netflix gekeken. Een mooie afsluiting van een drukke periode.

Wat ik nog vergeet te vertellen by the way is dat ik een andere baan heb per 1 januari. Jaja de meelezende collega’s zijn eindelijk van me af haha. De vakantie in Oostenrijk heb ik ook gebruikt om de voors en tegens op een rijtje te zetten en ondertussen kwam deze kans voorbij. Ik ga werken in de functie van Business Controller bij Marente. Een grote zorginstelling bij ons in de regio. Ik begin 2022 dus met iets heel nieuws. Iets waar ik na dit jaar wel naar uit kijk. Natuurlijk zal ik mijn collega’s in het algemeen en mijn team in het bijzonder heel erg missen, maar het is tijd…..

Zo dit was weer even een tussendoortje voor het reismee blog. De camper gaat nu even een paar weken naar de stalling en eind november staat er weer een weekend op het programma. Dan wordt het een Adventsweekend in Rijssen met Andre en Inge en Eric en Andrea. We kijken er al naar uit. Het camperleven bevalt ons wat dat betreft zo goed.

Fijne zondag allen en voor degenen die ik de komende weken niet spreek. Op naar Sinterklaas. Heerlijk weer die zwarte pieten discussie! Nou ik zeg stuur onze politici maar even naar Spanje met de boodschap dat ze terug mogen komen als ze een kabinet hebben gevormd! Dat zou een mooi Sinterklaas cadeau zijn…

Groetjes van ons!