Vrijdag10 september zijn we weer vertrokken vanaf onze camping aan de Millstatter See. We hebben nog overwogen om een dag een fiets te huren maar dat werd een hele onderneming. De bestemming was het Biospharen Park de Nockberge. Een natuurgebied dat op de wereld erfgoedlijst van Unesco staat. Door dit natuurgebied hebben ze een weg aangelegd waar je tegen een vergoeding van 20 euro overheen mag rijden. Het is minder hoog dan de Grossglockner, maar wel weer veel toegangkelijker en de natuur is er echt heel mooi. De weg is iets van 38 km en telt 52 haarspeldbochten.

Het hoogste punt van de weg is iets meer dan 2000m. Het is echt bijzonder dat zoiets hier in Oostenrijk kan. Een weg waar allerlei motorfietsen en ludieke sportauto’s met veel kabaal aan het touren zijn en niet te vergeten die maloten in een grote campers op diesel?. In Nederland zouden er elke dag milieu activisten z’on weg blokkeren en zouden er stikstof rechtzaken gevoerd worden. Daarnaast mag er natuurlijk in de broedperiode van een of andere exotische salamander ook niet gereden worden. U voel het al. Ik heb er niet zoveel mee. Die mensen die die paar leuke dingen ook nog onmogelijk willen maken. Maar hier in Oostenrijk… Kein Problem. De weg was echt bijzonder mooi.

De bergen komen al in de herfstkleuren en toppen waren soms echt rood gekleurd. Langs de weg zijn allerlei thema wandelingen. Het nadeel was wel dat het druk was en dat de parkeerplaatsen vrij krap waren. Met 7 m 50 en 2.35 breed was parkeren onmogelijk op veel plekken. We zijn wel bij een mooi bergmeertje gestopt en later hebben we een wandeling gemaakt door een bos met allerlei mytische figuren uit verschillende culturen. Allemaal best grappig. Een beetje aan het einde vqn de route kwamen we een vrij lege parkeerplaats tegen met een bordje van een Almhut. Die lag op 1,5 km van de weg. Het bleek uiteindelijk 1,5 vrij steil omhoog te zijn maar we hebben het gered. Het was een oude boerderij en ik denk dat de beheerders even oud waren als de boerderij. Erg vriendelijk maar vrij onverstaanbaar. Ze maakten de kaas en boter zelf. De boter was zo lekker dat we een pak boter hebben gekocht. Al met al een geslaagde tocht.

Wie door deze steen kruipt wordt gereinigd van boze geesten :-)

De eindbestemming van de dag was Ramingstein. Hier woont een ex collega van mij die vorige jaar teruggegaan is naar Oostenrijk waar ze vandaan komt. Haar Nederlandse man is met vroegpensioen en zij werkt nu als verpleegkundige in Oostenrijk. We hadden van te voren contact en we konden de camper bij hun voor de deur zetten.

Het laatste stuk was een binnendoor weg en echt erg mooi. Het was alleen kruipdoor sluipdoor. We moesten een bergpasje over en de bochten waaren zo steil en smal dat ik zelfs een keer naar mn eerste versnelling terug moest. Aangekomen in Ramimgstein werden we hartelijk ontvangen door Wil en Martha. De camper op de oprit geparkeerd en we zijn even het dorp gaan verkennen. Het is een leuke authentieke plaats met een kasteel en een skispring schans. Voor het avond eten hebben we pizza’s besteld en onder het genot van wijn en een hele lekkere port was het al gauw na twaalven.

Kasteel Ramingstein

We hebben heel veel tips gekregen over wandelingen en plekjes die we moeten bezoeken. Wil en Martha zijn in de loop van zaterdag vertrokken voor een week richting Nederland en wij mogen hier nog gewoon blijven staan. Echt helemaal super.

Zaterdag hebben wij een wandeling gemaakt in het dal van het plaatsje Weisspriach. Wil heeft aangegeven welke P we moesten pakken en vandaar uit hebben we 10 km gewandeld. Onderweg wat gedronken in een Almhut. Dit was ttypisch z’on wandeling die je als toerist niet vindt. In de loop van de middag waren we weer terug en we hebben de stoelen uit de camper gehaald en op het terras gezet.

Weispriach

Dit is echt een luxe camperplaats. ‘s-Avonds ben ik om half 10 in slaap gestort. Nog steeds ben ik soms extreem moe. Vanmorgen gelukkig weer wat beter en heb heerlijk geslapen. Zo even broodjes halen bij de bakker en dan het plan voor vandaag maken.

Fijne zondag allen!