Wellicht dat de mannelijke lezers zich hierin herkennen. Ik sta in de camper en Antoinette roept van buiten “schat… geef die honden maar z ‘on nieuw botje…… Waar liggen die dan? “ Ja in de la rechts” . We hebben een hele mooie camper met een heleboel slimme opbergplekjes. Antoinette heeft haar uiterste best gedaan oalles netjes en strak op te bergen zodat we niet na 200 m moeten stoppen omdat we ergens een irritante rammel horen…. Maar ja ik ben een man…. Sta niet bekend om z’n vermogen om goed te zoeken en dan sta ik in een nieuwe camper waar met alles opnieuw een plekje heeft gekregen. Ja als ik dan vraag welke la… dan hoor ik een soort zucht… dus dat deed ik maar even niet. Ik was 6 lades en kastjes verder en hoezee… gevonden waarachtig. Weet u waar? In de onderste la aan de rechterkant van het keukenblok… Ik moest het dus doen met halve informatie….. Maar zonder gekheid. Het is super in onze camper en uiteindelijk slaag ik er wel in alles te vinden.. ?. Tot zover de dagelijkse dingetjes.

Nu we een aantal dagen in Oostenrijk zijn valt me telkens weer op hoe gastvrij men in Oostenrijk is. Ze werken keihard in de horeca en staan je altijd vriendelijk te woord. Natuurlijk heeft Corona een enorme impact gehad op het toerisme en ze werken hard om de boel weer op orde te krijgen.

Zondag zijn we weer met Cees en Jaqueline aan de wandel gegaan. Ditmaal met de gondel naar boven en daar hebben we een mooie wandeling gemaakt van ongeveer 10 km. We hadden een route gepland, maar waren iets te enthousiast. Gelukkig kwamen we er op tijd achter anders was het wel een martelgang geworden. Onderweg kwamen we een mooie Almhut tegen waar live muziek vandaan kwam. Hier was de lokale bevolking een feestje aan het vieren. Er werd zelfs gedanst. We hebben een plekje gezocht en toen we vroegen of we wat konden eten zeiden ze dat ze eigenlijk niet zoveel hadden. Wat ons betreft was brood met beleg prima. Oh… zegt ze. Ik maak wel wat. Vervolgens kregen we een plank vol met kaas en vleeswaren. Waarschijnlijk van de Alm zelf want ze maakten er ook hun eigen kaas. Dat bedoel ik dus met die oostenrijkse gastvrijheid en meedenken. Het was een hele pittige wandeling en aan het einde van de dag waren we wel even klaar. De hele dalafdaling hebben we niet gedaan. Halverwege hebben de gondel op het middenstation naar beneden genomen. Zelfs de honden waren bekaf.

De zusjes wandelend en kletsend in de bergen

Vandaag, maandag, is het weer tijd om eens verderop te gaan kijken. We hebben uitgebreid de kaart bestudeert en besloten om richting de voet van de Grosglocknerstrasse te rijden. Een alpenstrasse die over ruim 2300 meter hoogte gaat en een gigantisch aantal haarspeldbochten kent.

Vanmorgen hebben we nog even gezellig met zn vieren koffie met gebak gegeten in de Konditorei in Ellmau en uiteindelijk was het tijd om afscheid te nemen na een paar hele gezellige dagen. We staan nu in Zell am See op… of liever gezegd naast een hele mooie camping. Weer z’on voorbeeld. Hier aangekomen bleek de camping vol te zijn, maar ze kon wel een plaats achter het huis grenzend aan de camping vrij maken. Stroom hebbem we niet nodig dus dat is makkelijk. Nu denk ik dat we het mooiste plaatsje van de camping hebben. Het is een bijzondere plek. We kijken over het land uit richting de bergen waar al sneeuw ligt. Als we de camper uit te stappen dan kijken we pontificaal tegen Jezus aan het kruis aan… zowaar een gezegend plekje.

Een gezegend plekje. Wie dat enge houten ding rechts is?? No idea.

Volgens de eigenaresse zitten we 500m van het strand. Daar zijn we dus even naar toe gewandeld. Het blijft wel vreemd dat in het duits een meer een See is en een zee een Meer. Wat mij betreft een van de eerste dingen die ze moeten aanpakken bij het streven naar 1 europa. Wellicht geldt dat ook voor het strand, want steevast wanneer ik bij een See kom met een strand dan is dat strand een grasveld…. Dat was al zo bij de Reintaler See bij Kramsach en nu weer. Dus heeft u een hekel aan zand… ga dan naar het strand aan een See. Misschien dat ik nu een beetje doordraaf. Het hield me even bezig vandaag.

Morgen op tijd weg naar de Grossglockner. Vijftig km klimmen en dalen. Een test voor ons en de camper en voor de bestuurders. Er werd ons verteld dat het druk is en om op tijd te gaan rijden. Het verslag volgt. Nu eerst even een soepje met een oostenrijkse boterham… Na de afgelopen dagen even een balansdag tussen door. Luierend in ons stoeltje in de avondzon heeft ons lichaam vandaag ook even ontspanning. Tot de volgende maar weer!

Uitzicht vanuit onzeluie stoel.

Tijdelijke plek.